مسافر

اللهم عجل لولیک الفرج
.
.
بعضی ها حرف ها را نه می شود گفت و نه می شود خورد. مثل بغض می ماند، یک بغض سنگین که مردد است بین فروخورده شدن و روی گونه ها غلتیدن. و این گلوگیر شدنش، از آستانه ی  تحمل فراتر رفته است.

از آن همه بغض، فقط دو اشک اول و آخرش را می توان جاری کرد: اللهم عجل لولیک الفرج
.
.
اللهم عجل لولیک الفرج

پ.ن. عید است. می دانم. نباید غمگین بود و غمبار نوشت. اما...
"این جشن ها برای من آقا نمی شود"...